พอดีว่าช่องบอลอยู่ติิดๆกัน เลยเปิดเปรียบเทียบกัน ระหว่าง บอลนอก (บอลอังกฤษ, บอลดิวิชั่น 1, ลีกเอิง, บอลอเมริกาใต้ บลาๆ) กับ บอลไทย (ไทยพรีเมียลีก บอลภูมิภาค และบอลทีมชาติ) สังเกตข้อแตกต่างได้ดังนี้
- บอลไทย หาคนเล่นแบบ 100% แทบไม่ได้เลย (สรุปแบบเหมารวม เพราะดูบอลทีมใหญ่ๆเล่น ยังพลาดหรือเสียแบบที่ไม่น่าเสีย แต่ก็ไม่ได้ตามดูตลอด ดูแค่ช่วงสั้นๆ ขอสรุปเลยละกัน) 100% ในที่นี้หมายถึง ส่งไม่พลาด ไม่เสียบอล ทำหน้าที่ของตัวเองได้อย่างดี ดีในที่นี้หมายถึง มีส่วนร่วมในการทำเกมด้วย ถ้านึกไม่ออกลองดูบาร์ซ่า หรือ แมนยู หรือทีมชาติ หรือทีมอะไรก็ได้ ที่เล่นได้เคี่ยวสุดๆ ทุกตำแหน่งแทบจะไม่มีที่ติ ทุกคนมีส่วนร่วมทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีถึงดีที่สุด ไม่พลาดเลยสักครั้งเดียวทั้งรุกและรับ อาจจะออกแนวระดับโลกไปหน่อย แต่ ใช่ ! มันคือแนวทางที่ควรจะเป็น...
- พื้นฐาน
- การจับบอลให้ได้เปรียบ ( จับบอลไม่กี่จังหวะ แล้วเล่นต่อได้เลย ไม่ต้องแต่งให้มาก )
- ความแข็งแกร่ง การบังบอล - เพื่อนส่งบอลจากหลังไปกลาง หรือกลางไปหน้า คนรับบอลไม่สามารถเก็บบอลเพื่อที่จะเล่นได้ หรือถึงแม้จะเก็บบอลไม่ได้ เซ้นส์บอลที่จะเล่นจังหวะเดียวหรือสร้างสรรค์เกมไม่มี ดูเบอบาตอฟเป็นตัวอย่าง ธีรศิลป์ดูเข้าเค้า แต่เพื่อนต้องช่วยประคองด้วย ส่งมาแบบพอไปที ไม่มารอง ก็ไม่ไหว
- เซ้นส์บอล - การรู้และเข้าใจจังหวะการเล่นบอลที่ทำให้ทีมได้เปรียบ รู้ว่าตอนนี้ควรทำอะไร และไม่ควรทำอะไร ทำให้เพื่อนเล่นได้ง่ายขึ้น เช่น การคืนแบบ one touch การเล่นแบบง่ายๆแต่มีประสิทธิภา การเล่นแบบ movement
- จังหวะที่ควรให้ ไม่ให้ จังหวะที่ควรยิง ไม่ยิง
- คิดเร็วทำเร็ว
- บลาๆ
สุดท้าย ถ้าใครเคยเล่นเกมฟุตบอลเหมือนในรูป บนเครื่องเฟมิคอม ตอนเด็กๆ ความรู้สึกมันเหมือนกับ การดูบอลไทยเลย ทั้งช้าและหงุดหงิด เล่นไม่สนุก แต่ก็ยังเล่นเพราะไม่มีเกมฟุตบอลไหนให้เล่นแล้ว
